برای دانشجویان در بند

به گلهای سپید بی نام

__  کجا دیده ام، پیش ازین ها شما را ؟
      در آفاق افسانه یا خوابی از کوچهء کودکی ها
      چنین چهره های غریب آشنا را ؟

__  مگر ناگهان رسته اید؟
       که این جاده را بارها رفته بودم،
       و یا من همیشه ز سطح وجودم
        به سوی شمایان نظر کرده بودم، 

__  که در عمق خود این چنین زندگانید
      و تنهایی روح را در سلوک شمایان رهی نیست
      که تعلیم تان داده این کیمیا را ؟

__  درین فرصت بی زمان و کرانه
      چکاوک چه خوش می برد مرگ خود را
      از این لحظه تا لحظه شاد دیگر
      بدان سان که هر بو ته ای از شما، برگ خود را.

__ مرا شست و شو داد  دیدارتان از شب و شک
     سپاس !
     درین طرفه آنات هم جاودان هم گریزان،  شما را
     سپاس ای عزیزان شما را .

                                                     ( م . سرشک )