برای دانشجویان در بند

به گلهای سپید بی نام

__  کجا دیده ام، پیش ازین ها شما را ؟
      در آفاق افسانه یا خوابی از کوچهء کودکی ها
      چنین چهره های غریب آشنا را ؟

__  مگر ناگهان رسته اید؟
       که این جاده را بارها رفته بودم،
       و یا من همیشه ز سطح وجودم
        به سوی شمایان نظر کرده بودم، 

__  که در عمق خود این چنین زندگانید
      و تنهایی روح را در سلوک شمایان رهی نیست
      که تعلیم تان داده این کیمیا را ؟

__  درین فرصت بی زمان و کرانه
      چکاوک چه خوش می برد مرگ خود را
      از این لحظه تا لحظه شاد دیگر
      بدان سان که هر بو ته ای از شما، برگ خود را.

__ مرا شست و شو داد  دیدارتان از شب و شک
     سپاس !
     درین طرفه آنات هم جاودان هم گریزان،  شما را
     سپاس ای عزیزان شما را .

                                                     ( م . سرشک )

 نکته آخر اینکه یادتون نره که: بعد از هر انقلاب 50 سال بعد رو نسل سوخته و بعد از هر جنگ هم 30 سال بعد رو نسل سوخته میگن.  خصوصیات این دو نسل متفاوته و تقریباً غیر قابل امتزاج . حالا بیا و ببین .....ما که دوتا رو با هم داشتیم عجب آش شله قلم کاری که نشده

 اینو تو وبلاگ << ایران سرزمین ما آبادش کنیم >> خوندم ،  واقعا که نسل ما جزغاله است. آدرسش رو نمی دونم که لینک بدم  چون اینقدر این ور و اونور رفتم و وبلاگها رو save  کردم که offline   بخونم آدرس ازشون ندارم.ببخشید.